Oh My Keychain !
Monday, 30 April 2012 • 10:15 pm • 0 comments ![]() Assalamualaikum ! Maammiiii ! uwwaaaaa .. my lovely keychain ! dah pecah .. mammiii ! nak keychain ! nak keychain tu ! okay. stop it, Bella ! menggedik pulak minah ni. bagi penampar jepun tau la. Ehem-ehem.. sebenarnya keychain aku dah pecah. hari apa aku tak tau. yang pasti aku tengok dah pecah sabtu minggu lepas and minggu lepasnya lagi. lama gila kan ? benda yang lepas tak perlu dikenang la Bella.. tapi, keychain tiram tu ! RM 5 tu ! guna duit sendiri tu ! keychain kesayangan aku tu ! beli kat Teluk Batik tu ! eekk eleehh.. Teluk Batik je. bukan London pon. yes, memangla hanya beli kat Teluk Batik je. tapi, ada sebab tersendiri kenapa aku sayang sangat keychain tu. #aku rasa macam nak nangis je Sebenarnya, aku sayang sangat keychain tu, sebab itu adalah kenangan terakhir antara aku and ayah aku. heeiipp.. ayah aku belum meninggal lagi yaa.. jangan otak kuning dulu. dengar my story first. keychain tu aku beli masa bulan 12 time aku form 1. lameee tuuu.. sekarang aku dah form 3. dan itulah kali terakhir aku and family pergi bersiar-siar bersama with my father.. sehinggalah ke hari ni, kitorang tak pernah langsung jalan-jalan dah with my father. yes, memang hari tu ada pergi Sungai Congkak. but, ayah n kakak aku tak ikut. pergi Teluk Batik tu pun sebenarnya sepupu aku, Kak Shida yang dah kawin tu yang ajak. Ayah, ayah.. ayah aku tak pernah sekali pun terpikir nak bawa kitorang jalan-jalan. pergi Port Dickson, kawan ayah aku yang ajak. pergi Ulu Yam, Sungai Congkak, sepupu sepapat yang ajak. hurrr.. ayah aku sibuk memancing, ubat orang, kerja. itu je dalam kepala ayah aku. kadang-kadang, ajak gi Tesco pun tak boleh. hari sabtu ahad sibuk kerja, memancing. sometimes, bila bangun pagi-pagi, tengok mata ayah aku merah menyala. nampak sangat tak cukup tidur. ya, aku paham, ayah aku kerja untuk cari duit nak sara kitorang juga. tapi, luangkan sedikit masa untuk kitorang pun tak boleh ke ? hurrmm.. tak apalah. never mind. bercuti bila-bila pun boleh. ^_^ #air mata bergenang Jadi conclusionnya, percutian terakhir bersama ayah aku pada bulan disember tahun 2010. so my friend, dah paham kenapa aku sedih sangat keychain aku pecah ? yuupp ! aku boleh aje pergi ke Teluk Batik, beli keychain yang sama. tapi, sama ke keychain yang dah pecah tu ? memangla sama. tapi, kenangan tu ada ke pada keychain baru tu ? tak ada. keychain tu bukan sahaja ada kenangan manis dengan ayah aku. tapi juga ada kenangan pahit dengan kakak aku. Masa tu, aku, kakak aku and kawan kakak aku nak pergi jalan-jalan kat tepi pantai tu. lepas tu, tengah jalan-jalan, aku sedar phone sony ericson aku takde dalam poket. aku cakapla dengan kakak aku. then, kitorang cari kat kawasan yang kitorang jalan tadi. dalam hati aku mase tu, huhhh.. hanya Allah yang tau. gelabah sangat tau. then, kitorang pergi ke tempat kitorang duduk. aku tanya mak aku, ada nampak phone aku ke tidak. mak aku kata takde. aku tengok dalam beg mak aku, ada kat situ ! aku memang lupa langsung aku letak phone aku dalam beg tu. sumpah ! aku lupa ! Lepastu kakak aku marah-marah aku. tanpa diduga, aku yang tengah elok-elok berdiri tu, dia pergi tolak aku sampai aku terjatuh. lepastu ape ntaa dia cakap. yang pasti kata-katanya agak kesat sedikit. Ya Allah ! malunya aku. malu sangat-sangat. ada segelintir pandang aku. maybe sebab kakak aku keluarkan kata-kata yang kesat sebab tu diorang pandang. and i think, mesti kakak aku cakap dengan kuat sebab tu la dorang pandang aku semacam. masa tu, aku tak tau nak buat apa. aku pandang mak aku, pandang Kak Shida, diorang hanya mampu pandang aku je. mungkin terkedu dengan sikap kakak aku. aku rasa nak nangis tapi aku tahan. malu seeyyhh kalau nangis. then, aku buat-buat macam benda tu tak berlaku. tapi dalam hati, tetap rasa malu. sedihnya aku mase tu. hibanya aku mase tu. aku simpan je dalam hati. #leleh dah Keychain tu ada 2 kenangan yang tak akan aku lupa sampai bila-bila. tak ada gambar pun mase tu sebab pergi Teluk Batik tu pun buat rancangan last minute. kamera tak bawak. sebab tu sedih sangat bila tengok keychain tu pecah. jadi, bersyukurlah korang dapat selalu jalan-jalan ngan family. dapat mengeratkan hubungan. ngeh ngeh ! okeeyy laaa. saya dah kembali ceria. saya mintak diri dulu. bye ! Assalamualaikum.. #sesuatu benda mesti ada kenangan yang tersendiri. tak gitu ? :) |
Hello;
![]() Shout !
Memory
Big Clap!
![]() |